O’nunlasın her zaman

Seni sevenler
Seni sen var olduktan sonra sevdi.
Seni sevenler için önce var olman gerekliydi.
Yoksa nasıl severlerdi seni?
Yok olanı kim sever ki?
Hatırlamaya çalış;
Bir zamanlar sen yoktun.
Seni sevenler yoktu.
Sen kendi yokluğunun farkında değildin.
Rabbin seni yoklukta buldu.
Seni yoktan var etti.
Seni hiç yokken sevdi.
Başkaları seni var olduğun için sevdi.
Rabbin seni şartsız sevdi.
Seni sevmesi için var olman için bile gerekmedi.


O’nunlasın her zaman…
Bütün internet bağlantılarından daha hızlı,
tüm kısa mesajlardan daha doğrudan,
tüm plastik kahramanlardan daha gerçek,
tüm tv dizilerinden daha dostça…

O varken “yalnızlık” sadece bir kelimedir.
O’na yakın olduğun oranda yalnız değilsin,
O’ndan uzaklığın oranında yalnızsın…

Sana şefkat eden bir Rabbin var, SAHİPSİZ DEĞİLSİN…
O seni ve diğerlerini şefkatle terbiye ediyor…
Herkesi merhametinin kucağında ağırlıyor…

O seni sevdiği için var eyledi,
Seni severek var eyledi,
Senin varlığından hoşnut,
Senin varlığın O’na yük değil…

Büyük bir ateşten, küçük bir çıra tutuşturulsa ateşten ne eksilir?
Yaşam O’na ağır gelmez…
Seni beslemek, büyütmek O’na zor değildir..

Senden sadece verdiklerine teşekkür etmeni istiyor,
Hem böylece sana sonsuzca vereceğini de müjdeliyor..

Sen O’na nankörlük etsen de, üzerinden kudret elini çekmiyor
Sen onu unutsan da, sana küsmüyor

SADECE HATIRLAMANI İSTİYOR,
BEKLİYOR,
SABIRLA BEKLİYOR…


Alıntı