"Madâ vaktunnevm.."

İlk vahiyden sonra yollarda kutlu Nebi.. O'nu anlatıyor hep.
Herkese..



En yakınından başlayarak en uzaklara..


"Qûlû Lailahe illallah ve tuflihû" Laiheillallah deyin kurtulun!


Sokaklarda, panayırlarda, çarşıda-pazarda her mekan ve imkanda O'nu anlatıyor..


Ve arkasında amcası Ebu Leheb var hep; Hakikate kör Ebu Leheb!


Halbuki ne kadar da seviyordu Muhammed'i..Akikasını bile O yapmıştı halbuki..


Hep arkasında ve O, O'na çağırdıkça, nura çağırıdkça haykırıyor Ebu Leheb;


"İnanmayın sakın O'na! O bir sihirbazdır! O bir mecnundur. Ben amcasıyım O'nu herkesden daha iyi bilirim!"


Ve siyerin kaydettiği bin türlü eziyet..Kainatın sebebine yaratıldığı O en Sevgili'ye..


Ama hiç aldırmıyor O! Davasına kilitlenmiş..Aklı yüreği hep O'nunla meşgul..
Ve hiç uyumuyor..


Bir gün O'nu en en çok seveni Hadice yaklaşıyor yanına şefkatle ve; 
" Yavaş.." diyor.." Yavaş ol biraz ne olur..Sen hiç uyumuyorsun"


Hüzünle bakıyor O, sevdiğinin gözlerine..Yılgınlık yok ama, umudla, iştiyakla;
"Madâ vaktunnevm Ya Hadice.." 
-Artık uyku vakti geçti ya Hatice!

Yankılanıyor tâ ötelerden Şimdiye..
Şu asrın karanlıklarına;


"Madâ vaktunnevm Ya Hadice.." 


"Madâ vaktunnevm.." 


"Madâ vaktunnevm.." 


"Madâ vaktunnevm.." 


"Madâ vaktunnevm.." 




"Madâ vaktunnevm ya Nas!.." 

monaroza